Dinsdagochtend, we zijn lekker bijtijds bij de verhuurder om de auto op te halen. De 17e verdieping van een multi-tenant kantoorgebouw, best hoog en onbereikbaar voor een autoverhuurder 🙂 Eerst moeten we door de bewaking door een poortje gelaten worden om bij de liften te komen. Boven moeten we op een telefoontoestel iemand bellen om de deur open te doen. We zijn toch wel wat anders gewend als het gaat om autoverhuur. De verdere registratie gaan echter soepeltjes.

Het blijkt een riante auto (MPV model, de Proton Exora). Vivians stoeltje was in eerste instantie niet aanwezig, maar dat was gelukkig snel opgelost. Vivian zit lekker comfotabel in d’r stoeltje. Maar eerst gaan we nog even wat lunchen voordat we vertrekken.
De reis naar Melakka duurt nog best lang. De routeplanners kennen de bestemming niet; niet op adres, niet op coordinaten. Het wordt dus zoeken het laatste stuk. In Melakka belanden we, in de buurt, in de Portuguese Settlement. Daar weten ze ons de laatste meters te wijzen gelukkig.

We komen aan bij een Nederlands gezin dat ons vriendelijk onthaalt, ons onze ruime kamer laat zien en we krijgen te horen wat er zoal te doen is in de omgeving. Ze hebben hun fietsen uit Nederland meegenomen dus die kunnen we huren (voor een symbolisch bedrag van EUR 2.50 per dag voor 2 fietsen). Ze hebben zelf een zoontje van vier die op dat moment nog op school zit, maar daardoor hebben ze wel een fiets met kinderzitje. We kunnen dus leuk met z’n drieën gaan fietsen.
We krijgen van de bewoners ook nog te horen dat er een uitbraak van Dengue (knokkelkoorts) is en dat we ons maar beter goed kunnen insmeren. In de wijk van de B&B wordt bijna elke avond gespoten tegen de muggen. Aangezien het huis van een minister naast de B&B zit, wordt in die hoek extra goed gespoten, het lijkt wel alsof de wijk in brand staat, zoveel “rook” zie je bij het spuiten. Goed dat we binnen zitten, want volgens mij wil je niet te veel in contact komen met het goedje.

Het is tijd voor het avondeten dus we gaan met de fiets erop uit om wat te gaan eten. Robert is zich ondertussen beroerd gaan voelen en heeft geen trek. Toch vertrekken we met z’n drieën op de fiets. Robert houdt het geen vijf minuten vol en keert alleen terug om op bed te gaan liggen. Dianne en Vivian gaan samen verder om ergens patatjes en wat yakitori kip te eten. ‘s Avonds laat moet Robert nog wat overgeven waarna het allemaal weer wat beter gaat. Blijkbaar iets verkeerds gegeten, gelukkig geen andere problemen.

De volgende ochtend krijgen we een zeer smakelijk en uitgebreid ontbijtje geserveerd. Deze mensen willen het graag leuk aankleden :). Robert heeft nog niet erg veel trek, maar het gaat al veel beter.

Na het ontbijt gaan we weer fietsen. Met z’n drieën gaan we naar het centrum om de gebouwen met Nederlandse invloeden te ontdekken. Wat is het toch heerlijk om te kunnen fietsen. Het is geen bijzonder drukke stad, dus je voelt je op de fiets geen loslopend wild gelukkig. Melakka heeft een klein centrum met leuke bezienswaardigheden. We bezoeken de replica van het paleis van de Sultan, een “piraten”schip waar Vivian zich een echte piraat waant en ook een heel verhaal ‘leest’ van een informatiebord. Na een lunch bij Nancyś Kitchen (met springrolls, nasi en rendang kip) zijn we kort door Chinatown gefietst. Dianne wil hier wel erg graag nog een keer doorheen fietsen en alle kleine winkeltjes bekijken. Vivian wilt nu echter naar huis, dus we maken het niet te lang (en Robert schaart zich achter de wens van Vivian 🙂 ).

‘s Middags houden we het rustig en ‘s avonds gaan we in de Portuguese Settlement om lekker wat sataytjes te eten. Een bedtijd van 19.30 voor Vivian komt er niet van, maar als ze naar bed gaat, dan slaapt als een roos tot zeker 8.00. Een goed vakantieritme 🙂 Als Vivian slaapt gaat Dianne nog weg voor een massage. De B&B eigenaren hebben Scents and Senses aangeraden en dat is inderdaad een goede tip. 90 minuten voetmassage en thaise massage voor 85 ringit (zo’ n 20 euro), heerlijk!

De laatste ochtend in Melakka gaat Dianne alleen op de fiets naar Chinatown. Robert blijft met Vivian thuis. Zij kan met Julian spelen die wat koorts heeft em daarom thuis is gehouden. Ze houden elkaar lekker bezig.

Aan het einde van de ochtend worden we door de familie meegenomen naar een klein Indiaas restaurant Saravanna waar we gaan lunchen. Dianne gaat er vanuit Chinatown met de fiets naartoe en Robert en Vivian gaan mee in de auto van de familie. De lunch wordt geserveerd op een bananenblad, erg grappige manier van serveren. Robert heeft nog steeds niet erg veel trek, maar Dianne geniet er erg van. Tijdens de lunch horen we hoe de familie in Maleisië is beland. Erg leuk om zo de verhalen te vernemen hoe iemand die altijd in de financiële sector heeft gewerkt in Maleisië uitkomt met een eigen B&B. Na de lunch gaan Dianne en Vivian met de auto mee terug en gaat Robert nog zelf op de fiets een rondje doen langs portals die daar zijn.

In Melakka rijden veel trishaws (riksja’s) die mooi versierd zijn en luide muziek spelen als ze rondrijden. Vivian vindt ze erg leuk om te zien en als  we ‘s avonds nog op stap gaan om een rondvaart te maken over de rivier die door Melakka stroomt, nemen we de hele mooie Hello Kitty trishaw om ons het laatste stukje naar de opstapplaats te brengen. Vivian is helemaal blij. De rondvaart is een erg leuke manier om zo de huisjes langs de kade te zien. Wel erg zonde van de achtergrond die getekend wordt door grote grijze betonnen gebouwen die gebouwd worden door de hele stad heen. Geeft het geheel een behoorlijk triest uiterlijk. Dianne heeft de smaak te pakken en neemt later die avond nog een thaise oliemassage bij Scents and Senses.

De volgende ochtend gaan we inpakken en op weg naar Kuala Selangor, waar de vuurvliegjes zijn.

Als iemand ooit in Melakka een leuk B&B zoekt, dan kunnen we Bagus aanraden. We betaalden 160 ringit per nacht (inclusief ontbijt). Dat is ongeveer 37 euro. Het ontbijt was echt heerlijk, de eigenaren erg vriendelijk, er is speelgoed voor kinderen en de fietsen zijn erg handig.

De drie dagen na de reis brengen we in Kuala Lumpur door. We bezoeken het park bij de Petronas towers, waar Vivian lekker kan spelen in de speeltoestellen. Ook ontdekken we daar een zwembad voor kleine kinderen, waar Vivian even lekker kan afkoelen. Het is duidelijk dat Vivian weer een jaartje ouder is, want ze loopt zonder schroom zelf door het water, tussen de vreemde kindjes (vorig jaar, in Australië wilde ze dat eigenlijk alleen aan de hand).

De 3G verbinding is inmiddels tot stand gebracht, dus ook Ingress kan weer gespeeld worden :).

Doorlopend naar het winkelcentrum in de petronas towers willen we gaan kijken naar een fonteinenshow. Hier zijn we echter te laat voor schijnt het, want er gebeurt, .. niets.

Dan maar naar binnen, de koelte in. Wat een verschil! En wat een winkels, Prada, Gucci, Fendi, je kunt het niet bedenken of ze zitten er. Dit is echt wel het meest luxe deel van de stad of misschien zelfs het land.

Tijdens de lunch zien we de regen gutsen op het glazen dak dus we moeten maar even geduld hebben met teruggaan. We belanden vervolgens in het aquarium van KL. Hoewel leuk, was het niet het meest bijzondere aquarium dat we hebben bezocht.

Via de nieuwe loopbrug die het KLCC met ‘onze wijk’ Bukit Bintang verbindt lopen we terug, heerlijk in de airco. ‘s avonds nog wat eten bij de McDonald’s.

De volgdende dag zijn we naar het Berjaya Times Square gegaan, waar ze een heuse achtbaan BINNEN het winkelcentrum hebben gerealiseerd. Helaas hebben we het geraas van de karretjes niet mogen ervaren; die gingen niet gedurende de tijd dat wij er waren.
Daar vandaan zijn we met de taxi naar het ‘Merdeka square’  (Vrijheidsplein) gegaan, waar een wel zeer hoge vlaggenmast staat met een zeer grote vlag van Maleisië.
Een rustige sfeer hing daar wel, netjes, groen, redelijk rusig qua verkeer en leuke gebouwen in de omtrek (geen grijze betonnen blokken, maar zowaar van leuke architectuur).

Via Central Market (een grote bazaar) waar leuke stalletjes staan zijn we doorgelopen naar Petaling street om vervolgens weer naar het appartement te gaan. Vivian is inmiddels ook in slaap gevallen in de buggy. Wat zijn we blij dat we die toch hebben meegenomen op vakantie…

De laatste dag in KL hebben we nog wat rondgewandeld in het park, waar het waterpark nu dicht is (blijkt op maandag gesloten voor schoonmaken, zucht). Dus ditmaal wat langer in de speeltuin gespeeld en weer even het winkelcentrum in om te lunchen.

Weer in het appartement zijn we nog even naar de 27e verdieping geweest (het dak) waar het zwembad van het complex is, in de open lucht. Toch leuk, op het dak, 27 hoog, lekker zwemmen.

Als we onderweg zijn naar een Mexicaans restaurant voor het avondeten valt Vivian in slaap en heeft van het eten helemaal niets meegekregen.

Dinsdag ochtend halen we de auto op om naar Melakka te gaan.

Zo, wat gaat de tijd hard. We zijn alweer bijna een week verder en hebben nog niet de tijd gehad (of .. tijd genomen) om er een verslagje van te maken.

Het vliegtuig zou 20:55 vertrekken maar helaas, door het moeten ‘offloaden’ van de bagage van een missende passagier en Schiphol-brede computerproblemen werd dit ongeveer een half uur tot drie kwartier vertraagd. Deze vertraging is gelukkig niet verder opgelopen en we zijn netjes om 15:30 in Kuala Lumpur geland.

De vlucht ging eigenlijk bijzonder goed. De 12 uur waren goed uit te houden en Vivian heeft zich voorbeeldig gedragen. Filmpjes op de ipad, uurtje of 8 slapen en weer even wat spelen.

Bij aankomst op KLIA (Kuala Lumpur International Airport) was het al behoorlijk warm, pfff… De douane ging errug vlot en soepeltjes. Fijn dat dat toch nog kan tegenwoordig. Gelijk als we de bagage van de band hebben gepakt maar even iets meer zomerse kleding uit de koffers gehaald. Vivian gelijk lekker in een zomers jurkje en op haar slippertjes. YES, heerlijk op vakantie!

Hup, de taxi in en naar het eerste appartement. Een goede 40 minuten later komen we aan en worden we er weer even aan herinnerd dat het regenseizoen is…. hmmm…. DIKKE druppels regen en flits na flits. Wel warme regen, dus op de een of andere manier is het toch zo erg weer niet.
Koffers snel uit de taxi en naar de portier. Helaas staan we aan de achterkant van het gebouw (block B) en het regent te hard om buitenom te lopen. Zeer aardig gaat de portier binnendoor om voor ons een bagagekar te halen en loodst ons vervolgens binnendoor naar de voorkant (block A) waar de receptie is (eerst met de lift naar de 8e verdieping, daar is een oversteek naar het andere gebouw, dan weer met de lift naar beneden…).
We zitten zelf uiteindelijk in block B op de 17e verdieping (dus, weer met de bagage naar de 8e, over de brug, en weer met de lift verder naar de 17e. Wel leuk uitzicht vervolgens, met uitkijk op de Petronas torens (waar we helaas niet in zijn geweest overigens).

Als het weer droog is en we even in het appartement zijn geweest gaan we er toch nog even op uit (het is 6 uur verder en we hebben toch nog wel wat geslapen, dus ookal is het al laat, zo voelt het niet). We gaan in een nabije food court wat eten en op zoek naar een telecomwinkel voor de Prepaid internetverbinding. Helaas is het hier al te laat voor, dus we gaan terug om uitgeteld naar bed te gaan.

Donderdag, 17 oktober… Vivian is naar kinderdagverblijf, voor iets langer dan een halve dag.. De koffers liggen op het bed en de laatste zaken worden bij elkaar geveegd en ingepakt.

Maleisië, here we come…

Volg deze pagina als je het leuk vindt te lezen wat we zoal meemaken. We doen ons best om er weer leuke verhaaltjes van te maken, zoals vorig jaar.