(Op fluistertoon:) “Mamaaa, mamaaaaa,mamaaaaa, mamaaaaaaa”. Om 6:50 word ik wakker gefluisterd door mijn lieve dochter. Een poging om weer te gaan slapen mislukt jammerlijk en we gaan maar opstaan. Voor het ontbijt gooi ik er een wasje in en later nog eentje zodat we het hiermee de rest van de vakantie wel gaan redden. Na het ontbijt wordt er heerlijk gezwommen in het zwembad bij het hotel.
We maken broodjes en fruit klaar voor de lunch en nemen dat mee naar Manatee Park. Een park waar in de winter heel veel manatee’s zich verzamelen, omdat het water daar door de electriciteitscentrale wordt opgewarmd. Omdat nu de andere wateren ook weer warmer worden is het niet nodig om in dit park te blijven. Het seizoen loopt van nov-maart, dus we zijn aan de late kant om hier te gaan kijken, maar je weet maar nooit. Het is niet druk als we aankomen en een aardige mevrouw vertelt ons inderdaad dat de kans om een manatee te zien erg klein is. Wel wordt er af en toe nog een moeder met jong gesignaleerd. We lopen naar de uitzichtpunten, langs een vlindertuin en picknicken langs het water. Wat manatee’s betreft geen geluk, wel een megasprinkhaan gespot. Toch nog wat wildlife vandaag 😉
We rijden hierna weer naar Sanibel Island waar we wat gaan winkelen bij Periwinkle Place. Leuke, gezellige winkeltjes waar we een t-shirt en bodyboard voor Carice en een magneetje van Sanibel kopen. We hebben zin in een ijsje, maar behalve een restaurant zien we niks waar we een ijsje kunnen kopen. Op de weg hier naar toe heb ik een Dairy Queen gezien, dus daar rijden we naartoe. Carice ziet dat er ook slushpuppy’s te koop zijn, dus die wilt ze graag. Eentje met een mierzoete cherrysmaak. Wij gaan voor een softijsje met butterscotch laagje.
Op Blind Pass Beach, het meest noordelijke strand van Sanibel, vinden we gelijk een plekje voor de auto. Het is inmiddels 16:15 en het is heel rustig op het strand. Als we onze handdoeken aan het neerleggen zijn, krijgt Carice van een Canadees meisje een mooie schelp. Zij en haar vader en zusje hebben er een aantal gevonden en ze wilde er een aan Carice geven. We krijgen een goede tip waar de meeste schelpen te vinden zijn en San gaat dat gelijk proberen. Er staat hier een sterke stroming, dus zwemmen is verboden, maar gelukkig zijn er zandbanken wat verder in de zee, zodat er prima naar schelpen gezocht kan worden. Na een tijdje houdt San vanuit de verte iets groots omhoog. Het blijkt een enorme Horse Conch te zijn, Florida’s staatsshelp. De schelp is 28 cm hoog en helaas behoorlijk aangetast. Maar wel superleuk om zoiets te vinden. We plaatsen hem op het zandkasteel dat we gemaakt hebben en maken er nog een foto van.
De kleinere schelpen die we vinden, mogen wel mee. Hoewel we ook al een behoorlijke joekel van een Pen Shell meegenomen hebben.
Rond 18:00 uur rijden we naar Captiva Island naar The Mucky Duck, een Engelse pub aan het strand. Het is hier behoorlijk druk, maar dat is ook niet zo gek, want het schijnt dat je hier een prachtige zonsondergang kan zien. We moeten een uurtje op een tafel wachten en we drinken wat op het terras, waar live-muziek wordt gespeeld. Gezellig sfeertje en het uurtje is zo voorbij.
Ook al heet het een pub, ze hebben een uitgebreide kaart, waar Sandor een lekker Steak Terriyaki kiest. Ik ga voor de Chicken Marsala en Carice krijgt pasta met Marinara sauce. Het smaakt allemaal heerlijk en terwijl we aan het eten zijn zien we een prachtige zonsondergang. Een mooie afsluiting van een leuke dag!
Your IP Address is: