Kenonne, vannacht hebben we de slechtste nacht van de hele vakantie gehad. Vivian lag in haar eigen kinderbedje, maar op een of andere duistere reden vindt men hier dat een kindje prima op een kartonnen bodem kan slapen. We hebben getracht een soort matrasje van dekens te maken, maar blijkbaar kon dit de goedkeuring van Vivian niet wegdragen. Het was daarnaast ook bijzonder warm. De instructies op de muur insinueren de aanwezigheid van een airco, maar daar merken we niets van. Buiten is het al redelijk afgekoeld, maar binnen is het warm en in de slaapkamer kan het raam niet open. Vivian draait in bed en is regelmatig wakker.

Halverwege de nacht legt Dianne Vivian bij ons in bed en doet haar haar pyjama uit. We hopen dat ze wat lekkerder zal slapen. Gedurende de nacht klimt ze over Robert heen en net als Robert even zijn waakzaamheid verliest en wegdommelt gebeurt het twee keer dat Vivian van de boxspring valt met huilen tot gevolg. Gelukkig ligt er vloerbedekking en valt ze niet zo hard, maar toch is het niet prettig.

Gevolg, we zijn ‘s ochtends maar beperkt uitgerust en we wilden Vivian nou juist lekker uitgerust hebben voordat we op reis gaan. Nu maar kijken of we het voor de komende (laatste) nacht beter kunnen regelen.

Naast ons appartement zijn allemaal leuke kleine straatjes met terrasjes. Voor een ontbijtje gaan we dan ook naar een restaurantje op de hoek. Vivian krijgt lekker pannenkoekjes met aardbeitjes, chocoladesaus en maple syrup. Jammer dat ze de pannenkoekjes op elkaar hebben gestapeld met alle toppings er over heen. De chocoladesaus blijkt namelijk niet heel erg in de smaak te vallen en moet voor zover mogelijk overal vanaf gelikt worden.

Het is wat bewolkt en het waait een beetje. Het is daarom een beetje fris in de korte broek en t-shirt. We besluiten naar de National Gallery of Victoria te gaan. Peta heeft gezegd dat daar een leuke kids section is. Helaas zijn ze op dinsdag dicht en wandelen we terug naar Federation Square, waar de ACMI (Australian Centre of Moving Images) zit. Daar is ook een kids section en het is voor Vivian een grote speeltuin. Ze kijkt haar ogen uit en geniet van alles wat er te doen is.

Voor de lunch halen we wat vruchtenshakes en fruit en we gaan terug naar het appartement. Na de shakes gaat Vivian naar bed. We worden gebeld door de receptie met de vraag of het uitkomt dat de monteur voor de airco langskomt en die constateert tot onze opluchting dat deze inderdaad niet werkt. Twee uur later is de airco gerepareerd en krijgen we zowaar koude voeten.

Vivian slaapt na twee uur nog steeds (moet duidelijk wat gemiste slaap inhalen) en Dianne besluit even te gaan winkelen terwijl Robert bij Vivian blijft. De winkels zijn al helemaal in de kerstsfeer. Dat is wel vreemd om mee te maken in zomerkleding met een strakblauwe lucht en 23 graden. Dianne vindt nog een snoepwinkeltje met echt nederlandse dropjes, dus daar gaan er een paar van mee voor de terugvlucht.

Zelfs als Dianne een uur later terug komt slaapt Vivian nog en een half uur later maken we Vivian maar wakker. Het is toch echt tijd om te gaan eten.

Als ze weer wakker is, begint ze weer met haar verstopspelletje. Ze draait snel haar hand met iets daarin achter haar rug en roept dan: “Hij’s weg!” Erg vermakelijk om haar enthousiaste koppie daarbij te zien.

Via Internet hebben we een mexicaan opgesnord die slechts 450 meter lopen is van ons appartement. We hebben daar lekker gegeten en ook Vivian smikkelt lekker mee. Dit bevalt haar een stuk beter dan Indiaas.

Op de terugweg naar het appartement lopen we nog langs de etalages van het warenhuis Myer. In de 6 etalages wordt een verhaal over de kerstman verteld met allerlei bewegende elementen. Het ziet er sprookjesachtig uit en Vivian kijkt haar ogen uit.