Het is alweer zaterdag. De dagen gaan snel. Over twee dagen wordt de camper alweer ingeleverd en we bedenken wat we nog willen gaan doen deze paar dagen. Blijven om rustige dagen te hebben of toch alweer iets verder naar Melbourne rijden om maandag niet veel meer te hoeven rijden. We kiezen voorlopig voor het laatste, al zal Dianne eerst nog in Aireys Inlet gaan paardrijden. Ze heeft gisteren gebeld en hier is het gelukkig wel gelukt om te boeken voor een rit door het bos en over het strand.

Na een relaxte ochtend op de camping sponsoren we alle lokale middenstand door langs te gaan bij de general store, de bakker en het postkantoor (het restaurant hadden we gisteren al bezocht). Eindelijk gaan onze ansichtkaarten op de bus. Die zullen vermoedelijk pas aankomen als wij zelf al weer thuis zijn. We kopen wat ijsjes en willen die opeten bij de vuurtoren die iets verderop staat. Helaas leidt de weg die we nemen niet naar de vuurtoren en dus moeten we noodgewongen een ander mooi plekje bij een meertje zoeken. Wat een pech kan je hebben 🙂

Daarna rijden we door naar Blazing Saddles. De rit begint pas om 14.00, maar op internet zag het er uit als een leuk plekje om wat tijd door te brengen met ook een speeltuin en picknicktafels. Bij het aanmelden voor de rit komen we erachter dat ook Vivian voor een klein bedrag een rondje op een pony mag maken. Vivian wordt gelijk enthousiast en gaat een helm uitzoeken (stoer!).

Dan wordt er een pony in gereedheid gebracht, die grappig genoeg ‘Dora’ heet. Vivian mag erop en dan gaan we een rondje met haar op de pony lopen.

Het is een wandeling van in totaal 15 minuten om de manege heen, waarbij Vivian het na ongeveer 4 minuten al wel gezien had en besloot dat ze het toch wel wat spannend vond op de pony. De rest van de wandeling zat Vivian bij Robert op de arm en liep Dianne met een pony aan haar hand. Nooit gedacht dat wij ooit geld zouden betalen om een pony uit te laten 🙂

We gaan nog even een broodje eten en dan is het tijd voor Dianne om zich bij de groep te voegen voor haar rit. De groep bestaat uit de gids en vier mensen, een leuke kleine groep dus. Het eerste gedeelte van de rit gaat door bos en duinlandschap. Stap, draf, galop, alle gangen komen langs. Het is leuk om weer eens te paardrijden. Dianne moet echt eens uitzoeken of er in Nederland ook dit soort ritten worden aangeboden voor mensen zonder ruiterbewijs. Dan zijn we bij de zee aangekomen. De mensen op het strand vinden de voorbijsnellende paarden een bezienswaardigheid en maken foto’s. Het voelt ook bijzonder om op zo’n mooie plek met een paard over het strand te  galopperen. Helaas moeten we na een kwartiertje strand al weer terug. Ella, het paard van Dianne, loopt niet zo heel makkelijk meer en de gids probeert haar spieren een beetje te rekken. Het helpt niet enorm. De terugweg vordert langzaam. Dianne moet een paar keer afstappen zodat de gids naar het been van Ella kan kijken. Iedere keer weer vreest Dianne dat ze niet meer op het paard terug komt, want ze begint nu toch al wat spierpijn te voelen, maar het lukt gelukkig wel. De ervaring is dat de spierpijn de volgende dag erger is, dus dat is een leuk vooruitzicht 🙂 Op een gegeven moment gaat het toch wat beter met Ella en rond 16.45 staan we weer bij de manege.

Robert heeft direct na het vertrek van Dianne Vivian naar bed gebracht in de camper. Dianne is ongeveer 2.5 uur weg en die tijd heeft Robert goed gebruikt om de opgelopen achterstand van de blogverhalen in te gaan halen. We hebben namelijk door de leuke tijd bij Peta en haar familie een achterstand opgebouwd die nodig ingelopen moet worden. Dat en een verstoring op de server die dankzij Egon weer is opgelost heeft voor wat vertragingen in de posts opgeleverd.

Voor vertrek zien we nog een erg grappig klein vogeltje, nog kleiner dan een musje.

Als Dianne al lang en breed terug is wordt Vivian eindelijk eens wakker en kunnen we ons opmaken voor ons vervolg richting Geelong. Bij vertrek belt Dianne naar een camping in Geelong. VOL. Helaas, dan optie 2. Hier zijn ze ook al vol, maar ze zijn bereid ons op een ‘long term’ plaats te zetten. Op naar deze camping dan maar. Wat blijkt, in Geelong zijn weer wat evenementen, waardoor de campings dit weekend helemaal volgeboekt zitten. Daar houd je als toerist toch geen rekening mee :).

Wat wel leuk is aan deze plaats, zo merken we bij aankomst, is dat er een ‘en suite’ badkamertje met wastafel, douche en toilet bij de staanplaats zit. De eerste keer dat we met de camper op een camping onze eigen toilet hebben.

Met Vivian gaat Robert weer even het springkussen opzoeken terwijl Dianne zich bekommert om de voorbereidingen voor het eten. Na het eten is het alweer zo laat dat het gelijk bedtijd is.