Vanochtend zijn we weer bijtijds opgestaan om te vertrekken. Eerst naar Raymond Island, het eiland dat bekend staat om de koala’s die er in de jaren 50 voor het behoud van de soort uitgezet zijn. Het wordt dus een ochtendje van koala’s spotten. Eerst met de camper naar de ferry. De camper parkeren we op een nabij gelegen parkeerplaats om te voet op de ferry te gaan. Voor voetgangers is het namelijk gratis en het eiland is bovendien niet zo groot om het met de auto te hoeven doen. Vivian is er al klaar voor . . .

Na een boottochtje van nog geen 5 minuten lopen we het eiland op en worden we al snel aangesproken door iemand die meldt dat we de eerste koala al zijn gepasseerd. Wij dus even een paar meter terug om dit te zien en jawel hoor, in de boom naast de ferry zit er al 1. Een kort gesprekje over koala’s volgde waarin hij ons uitlegde dat je aan keutels op de grond kunt zien dat er vermoedelijk een koala in de boom zal zitten. Verder dat koala’s ongeveer 20 uur per dag slapen en niet zo snel weg gaan.

We nemen nog een foto van de plattegrond die we even verderop zagen en we kunnen gaan wandelen.

Vivian is inmiddels enorm getraind op het identificeren van speeltuinen en laat er naast de plattegrond nou ook een speeltuin zijn.. We moesten Vivian wel even overtuigen dat we eerst naar koala’s zouden kijken alvorens we naar de speeltuin zouden gaan. Een paar straten verder vonden we het wel komisch worden, het idee dat de bewoners daar de hele dag bezoekers langs zien komen met het hoofd in de nek, bomen afspeurend naar koala’s. Het duurde echter niet lang voordat we de eerste koala zelf lokaliseerden. De gebruikelijke serie foto’s wordt gemaakt en we spotten al snel nummer 2, 3 en 4. In totaal hebben we toch wel ruim 10 koala’s weten te vinden, erg leuk en wat zijn die dieren schattig om te zien. Ze lijken vooral geintrigeerd door de stem van Vivian, want bijna alle kijken op met geinteresseerd gezichtje als Vivian haar mond open doet.

Hieronder een foto van de meest opmerkelijke koala’s die we hebben gespot.

Terug met de ferry op het vaste land gaan we even koffie drinken bij een koffiehuisje waar op de gevel ‘espresso taste of Europe’ staat. Dat moet dus wel goed zijn. Het Europese lijkt volgens ons te zitten in de koekjes die je bij je koffie krijgt, want dat hebben we hier verder nog niet gezien. De koffie smaakt prima.

Rond het middaguur vertrekken we om ruim vier uur te rijden naar Wilsons Promontory. Dit is een nationaal park waar het meest zuidelijke puntje van de staat Victoria in ligt. Het schijnt er prachtig te zijn met veel mooie wandelpaden. Het wordt weer een lange rit voor Vivian, maar alles verloopt voorspoedig. In Foster nog even een pittstop voor laatste inkopen, tanken en natuurlijk even spelen in een speeltuin en dan verder om de resterende 60 kilometer te rijden.

Bij de ingang van het park worden we gewaarschuwd voorzichtig te rijden in verband met mogelijk wild op en langs de wegen. Al snel merken we dat die waarschuwingen niet voor niets zijn; 2 dode wombats, een dode kangaroe en een dood hert hebben we kunnen identificeren. Verder hebben we ook een levende wombat gespot, dus omkeren met de camper (op een verantwoorde plaats) en terug naar de wombat. Dianne heeft nog net een foto kunnen maken voordat hij er vandoor ging. Een foto van de achterkant van een wombat is niet zo interessant, dus hier een foto van een wombat die we eerder hebben gezien in de dierentuin van Kuranda.

Robert ziet later nog 2 emoe’s, en er springt een wallaby terug de bosjes in als we passeren. Qua wildlife spotten zitten we hier wel goed. Ook de omgeving is erg mooi, we kijken er nu al naar uit om hier te wandelen.

Op de camping zijn er geen powered sites meer beschikbaar, maar nog wel meer dan genoeg unpowered sites. We zoeken een plekje en besluiten binnen te eten, want het is hier erg koud (zo’n 15 graden, je kan wel merken dat we op onze reis niet dichter bij Antarctica komen dan hier 🙂 ) en het miezert heel even. Gelukkig hebben we veel winterkleding mee, NOT…. brrr :-s. Van een ander Nederlands stel horen we dat ze al (veel) vaker in deze omgeving zijn geweest maar het nog nooit zo koud hebben gehad.

‘s Avonds nog even naar het thuisfront bellen, want d’r is d’r een jarig 🙂 Als we na het tandenpoetsen teruglopen naar de camper, zien we een wombat die rustig van het gras aan het eten is. Woehoe, nog meer wildlife.

Morgen maar eens kijken of het iets beter weer is. De voorspellingen zijn niet heel goed, maar er zou in ieder geval geen nattigheid uit de lucht moeten vallen.