Vanochtend moesten we al weer uitchecken uit ons appartementje in Sydney. Robert heeft op een doorgaande straat een grote taxi aangehouden, zodat we met zijn allen, inclusief alle bagage naar Apollo konden gaan, het past maar net.
In het Apollo centre was het weer druk. Het heeft ons de rest van de ochtend geduurd om de camper op te halen en op weg te gaan. Hier ging alles een stuk soepeler en prettiger dan in Cairns, maar wederom niet zonder problemen. Zo kregen we aanvankelijk eerst een booster seat voor kinderen van 4 tot 6 jaar, terwijl Vivian daar nog echt te jong en te klein voor is. Bovendien was de camper niet schoongemaakt, was er geen welkomstpakketje en was de tank nog maar 25% gevuld. Maar na 2,5 uur waren we er wel klaar mee. We hadden geen zin om te wachten op de schoonmakers en het tanken en we zijn op pad gegaan.
Via allerlei tolwegen zijn we richting de Blue Mountains gereden. Overal stond dat je, als je geen tolpas bezat, binnen 48 uur moest bellen om de tol met je creditcard te betalen. Voor ons een nieuwe werkwijze, dit elimineert wel lange rijen bij de tolpoortjes. Met ongeveer 21 dagen zullen we weten hoeveel we aan tol hebben gereden.
Toen we rond 16.00 in Katoomba aankwamen werd ons bij de camping (the Katoomba Falls Caravan Park) verteld dat het een week geleden nog had gesneeuwd! Woah, zelfs 5 cm. Er werd ons verteld dat het ‘s ochtends nog niet had gesneeuwd, en later in de middag alweer bijna alles weg. Een korte sneeuwpret dus. We zullen zien wat het weer gaat doen, in onze bagage geen skibroek of sneeuwschoenen, dus wat ons betreft mag het wel lekker warm blijven….
De temperatuur was zeer aangenaam bij aankomst, 25 graden ongeveer. ‘s nachts koelt het echter af tot ongeveer 14 graden, heerlijk om zonder airco te kunnen slapen.
Dianne en Yvonne gaan naar de Aldi en de Coles om boodschappen te doen. Aangezien we nu weer een camper hebben (voor 25 dagen dit keer) kunnen we weer lekker inslaan (2,4 literflessen frisdrank bijvoorbeeld). Boodschappen doen kost best veel tijd, dus het is fijn om voor meerdere dagen eten bij ons te hebben. Robert blijft met Vivian op de camping om samen naar de speeltuin te gaan. Na hier 10 minuten te zijn geweest, moest Vivian toch wel even poepen… En de verzorgingstas was in de camper mee naar de winkels…. tja.. dan maar op zoek naar iemand met kleine kinderen en dan maar hopen op luiers van de goede maat. Gelukkig kwamen niet al te veel later onze buren terug van boodchappen en jawel, het blijken ook Nederlanders te zijn. De luiers die ze hebben zijn van de goede maat, dus ik kan Vivian gelukkig ontdoen van haar volle broek.
Wel leuk overigens om dan van anderen de verhalen te horen; wanneer ze in Australie zijn geland, wat de route zal zijn en hoe lang ze zullen blijven. Een ander stel met twee kinderen bijvoorbeeld, woont in Singapore en is voor de herfstvakantie naar Australie gevlogen. Is maar 7 uur vliegen en 3 uur tijdverschil. Kijk, dat is te overbruggen.
Dianne is helaas bij de Aldi haar zonnebril verloren, dus daar moeten we morgen nog even naar terug om te vragen of ze een bril hebben gevonden.
Na het eten komen we erachter dat de mensen van Apollo geen tabletten voor het chemisch toilet hadden meegegeven. De tabletten die je ongebruikt inlevert aan het einde van de huurperiode krijg je gecrediteerd, dus hier willen we wel even melding van maken, afgezien of we er gebruik van zullen maken. Dat wordt morgen dus weer bellen. Bovendien merken we dat de magnetron het heeft begeven, kunnen we in hetzelfde telefoongesprek wel even door gaan geven, zucht.
Het is hier ‘s avonds een stuk frisser dan in het noorden van Australie, dus we zoeken de vesten en lange broeken op uit de koffers en nemen lekker een kop thee voordat we gaan slapen.