Vanochtend stonden we weer bijtijds op, zoals elke dag. Vandaag moeten we al onze koffers weer inpakken, inchecken in het appartement en de camper terugbrengen. We zijn al benieuwd hoe dit zal gaan. Maar eerst het inpakken.

Om iets over 10 gaan we op weg, netjes op tijd.  Nog geen half uurtje later zijn we bij een strandje net ten noorden van Cairns, Holloways Beach. Het waait behoorlijk, de schuimkoppen staan op het water en de golven roffelen op het strand. We gaan met blote benen en voeten even bij het water kijken. Vivian vindt het eerst een beetje spannend, maar al snel rent ze samen met mama door het aanspoelende water en trappelt er op los. Dan toch maar even zwemkleding aantrekken en nog even echt in de golven spelen. We bouwen nog een klein zandkasteel en vermaken ons prima.

Als we een beetje klaar zijn met het spelen op het strand gaan we onze lunch voorbereiden. We maken zoveel mogelijk op van alles wat we nog hebben, want morgen vliegen we naar Sydney en we hebben niet heel veel ruimte meer in de koffers qua kilo’s. Na de lunch is het tijd voor Vivian om te slapen terwijl wij ook een beetje uitrusten. Tijdens de slaap van Vivian bellen we even naar Jetstar om te vragen wat de mogelijkheden zijn om het kleine fietsje mee te nemen. We moeten hiervoor de fiets bijna uit elkaar halen en 10 kilo extra bagage boeken. Dit doen we, omdat dat niet heel veel kost. Het is namelijk wel een leuk fietsje voor Vivian.

Rond half vier zijn we uiteindelijk bij het appartement en als alle bagage uit de camper is keren Robert en Yvonne terug naar de camperverhuur.

We worden, na ongeveer 20 minuten, geholpen door dezelfde knul als de vorige keer. Hij neemt alle bevindingen van ons op en constateert dat de camper ingenomen kan worden. We hebben we een lijstje van gebreken doorgegeven; ze zullen onze feedback vast waarderen (ahum). Toen we bij de inspectie aangaven dat de koelkast bij elke bocht openvloog kwam er weer een quasi-intelligente blik.

Toen we weer binnen waren ging de discussie al snel over de compensatie van onze onbevredigende ervaringen met Apollo. We hebben de eerste dag bijna geheel gemist door schade aan een camper en het feit dat wij zelf naar de ‘Carglass’ moesten om de voorruit te laten repareren. We hadden hierover gebeld met head office en er was in onze boeking al een fleetcompensation opgenomen van een dag huur. Toen wij aangaven dat we deze compensatie slechts het formeel verwachte vonden, maar nog niet een compensatie voor de frustratie jegens Apollo vroegen we of de manager erbij kon komen.

Nou, dat hebben we geweten. Blijkbaar zijn ze in Australie totaal niet gediend van klanten die mondig zijn, want we kregen de wind behoorlijk van voren. Hij was niet genegen te luisteren hoe wij ons behandeld voelden, sprak super onbeleefd door ons heen zeggende dat hij niets meer voor ons kon doen en als we het er niet mee eens waren, dat we dan maar weer een mail naar head office moesten sturen. Op de opmerking van Yvonne dat we het gevoel kregen niet gehoord te worden gaf hij aan best te willen luisteren “if that makes you feel any better”, waarop we eigenlijk wel klaar waren met deze kwast. Overall ervaring van dit kantoor in Cairns: uiterst vijandig, niet klantgericht en onbeschoft. Wie weet gaan we hier een klacht over indienen, wie weet. “Apollo, way to go!”

Met de taxi terug naar het appartement dan maar weer. De taxichauffeur deed zijn beklag over de drukte en het feit dat we allemaal op dezelfde tijd beginnen en eindigen met werk en dat daarom de straten zo vol zijn. Op een of andere manier ging het vervolgens over de Siesta’s die ze in Spanje hebben en dat je dan zelf geen bordeel kunt bezoeken omdat ze Siesta houden (als in: “Hoe kwamen we ook weer op bordelen?!?”).

In het appartement hebben we de perikelen nog met Dianne gedeeld en hebben vervolgens pannenkoeken gegeten. Na het eten is Vivian naar bed gegaan, hebben wij onze tassen reisklaar gemaakt en zijn ook niet al te laat naar bed gegaan. Hier constateerden we dat we de fiets blijkbaar in de badkamer van de camper hadden laten staan. Dat is pas balen. Het is verder geen optie meer om de fiets alsnog te halen, dus we leggen ons er met wat gemopper bij neer dat ie weg is. Wel jammer van de 10 extra kilo die we geboekt en betaald hebben.