Ook Vivian is nu helemaal aangepast aan het tijdverschil. Ze heeft lekker de hele nacht doorgeslapen, waardoor wij ook goed uitgerust zijn.

We zijn vandaag naar Daintree National park geweest, een gebied met tropisch regenwoud net ten noorden van Port Douglas. We hebben daar de alexandra lookout point bezocht dat een mooi uitzicht geeft over de baai waar Port Douglas ligt, over de monding van de Daintree River in de zee en over de jungle.

Daarna zijn we doorgereden naar het Daintree Discovery Centre. Aangezien een simpele sandwich met kaas daar AUD 7,50 kost, hebben we besloten om bij de camper te picknicken. Wat is het toch handig om alles bij de hand te hebben!
In het Discovery Centre is een boardwalk door de jungle aangelegd. Het leuke is dat dit pad niet over de bodem loopt, maar ergens op een meter of 5 boven de grond zweeft, waardoor je de jungle op een hele andere manier kan bekijken.

Ook is er een toren van 23 meter hoog gemaakt die bestaat uit drie tussenverdiepingen. Op elke verdieping zijn teksten te lezen en met de audiogids fragmenten met uitleg te horen die te maken hebben met die verdieping en dus hoogte in de jungle. Zo ging de bovenste verdieping over de toplaag van de jungle, waar de meeste kleuren te verwachten zijn doordat hier de meeste zonlicht komt.

Weer beneden gekomen gaan we nog even bij de reptielen (in gevangenschap) kijken. Vivian is tijdens deze hele rit oppervrolijk, spelend met de audiogids alsof het een telefoon is, maar ook uit volle borst kinderliedjes zingend. Bij het bereiken van de uitgang kregen we nog de opmerking van een medewerker hoe een gelukkig meisje zij wel niet is: “Isn’t she a happy little something.’ Haar liedjes waren blijkbaar goed te horen bij het informatiecentrum, iedereen heeft mee mogen genieten.

Later die middag hebben we een Crocodile tour gedaan over de rivier op zoek naar krokodillen.

We hebben een ijsvogel, een slang, drie kikkers (waarvan een op de boot zelf) en twee in het water rustende krokodillen gezien (dus: 4 ogen en 4 neusgaten zo ongeveer).

Niet echt veel gezien dus. Dat kwam volgens de gids doordat het hoog water was. Als we om 11:00 ‘s ochtends waren gekomen, dan was het laagwater geweest, en hadden we een grote kans gehad om de krokodillen op de stukken zand langs de rivier te zien. Nu waren de krokodillen die we hebben gezien helaas bijna helemaal verstopt onder water. De gids vertelde dat een volwassen krokodil wel 2 tot 3 uur onder water kan blijven. Als ze de boot horen en onder water duiken, heeft het dus geen zin om te wachten. Een jongere krokodil kan niet zo lag onder blijven, dus de kans dat je die tegen komt is veel groter. We mochten overigens wel de dag erna terug komen voor een tweede poging, maar we wisten eigenlijk al dat dat niet ging gebeuren, omdat duiken op het programma stond.

Vandaag is Vivian volgens ons overigens begonnen aan haar ‘waarom’ fase. Het begint op te vallen hoe vaak ze ‘waarom?’ vraagt (is echt niet te missen hoor, dat is namelijk na elke zin die je zegt). En nog op een erg schattige toon ook nog. We zijn benieuwd hoe lang het voor ons nog ‘leuk’ te noemen is, haha. Voorlopig is ze in ieder geval tevreden zolang je maar een paar keer antwoord geeft en dan uiteindelijk zegt “daarom” of “tja, dat weet mama/papa ook niet”.

Toen we terug op de camping waren, gingen Dianne en Robert nog even naar het centrum van Port Douglas om nog wat boodschappen te doen. In het dorpje liepen we even de plaatselijke apotheek binnen om te vragen naar het middel Actifed dat Robert eerder is geadviseerd door de divemaster bij de eerste duikdag. De medewerkster van de apotheek kon ons prima helpen aan ‘sinus congestant relief tablets,’ iets dat volgens haar erg populair is onder duikers. Robert heeft gelijk veel meer zin om te gaan duiken morgen dan eerder op vandaag.

Toen we vervolgens naar de supermarkt wandelden kwam een smsje binnen van Yvonne dat Vivian helemaal overstuur wakker was geworden en of (een van) ons gelijk terug kon komen. Dat heeft Robert gedaan en toen hij in de camper aankwam was ze net tot rust gekomen onder het genot van een filmpje op de iPad. Dianne en Robert waren namelijk weggegaan toen Vivian nog in slaap was en ze zal ‘in paniek’ wakker zijn geworden omdat we er niet waren. Omdat de rust al weer was weder gekeerd zijn we lekker gaan eten (pannenkoeken). Helaas is de camper niet uitgerust met een goede koekenpan met anti-aanbaklaag. De normale pannenkoeken waren eigenlijk nog best goed gelukt, maar zodra we aan de bacon/kaas pannenkoek begonnen, ging het niet helemaal goed. Wat uiteindelijk op het bord lag, was best goed te eten, maar mag denk ik de naam pannenkoek niet meer krijgen…. 

We gaan niet al te laat slapen, want morgen gaan we weer duiken!