Netjes op tijd waren we geland. Het eerste gedeelte van de reis zit er op en Vivian doet het voorlopig voorbeeldig. We hadden 12 uur overstap tijd en nu was de keuze: gaan we door de transferbalie en proberen we een slaapplek op het vliegveld te zoeken of gaan we door de douane, zoeken we een daghotel en proberen we nog een klein beetje van Japan te beleven? We kozen voor de optie om door de douane te gaan, al is het maar voor de stempel in het paspoort 🙂 We zijn naar het Nikko Kix Airport Hotel naast het vliegveld gegaan voor een dagverblijf van 10.00 tot 18.00. Wat via internet niet te boeken was, is aan de balie in 5 minuten geregeld. Het hotel is aan te raden, het ligt op slechts 5 minuten lopen van het vliegveld en de kamers zien er prima uit. Op de kamer hebben we even een paar uurtjes uitgerust om vervolgens met de trein naar een dichtbij gelegen winkelcentrum te gaan.

Bij een soort Japanse fastfoodketen hebben we even wat gegeten. We hebben netjes op het plaatje aangegeven wat we wilden bestellen, want het engels van de Japanners (die wij hebben ontmoet) was niet zo goed dat we we duidelijk konden maken wat we wilden. Het is altijd maar de vraag wat je uiteindelijk op je bord krijgt, maar het smaakte prima.  Dat kan niet gezegd worden van de yakitori kipspiesjes die we nog bij een supermarktje haden gekocht. De ene variant was heerlijk, maar de 2e variant, waarvan de kassajuffrouw toch echt beweeerde dat het chicken was, was niet door te bijten. Ik weet niet welk onderdeel van de kip is gebruikt, maar het was niet lekker. Bij het winkelcentrum blijkt ook een speelparadijs te zijn. Yvonne ging hier met Vivian naar toe terwijl Dianne en ik even tijd hadden om zelf te winkelen.

Vivian had Elmo in de buggy geinstalleerd, dus het zal wel een vreemd gezicht geweest zijn: twee westerse volwassenen met een kinderwagen waarin een pop zit, maar geen kind te bekennen. Vivian heeft zich heerlijk uitgeleefd in het speelparadijs. Vervolgens gingen we weer terug naar het hotel om ons klaar te maken voor nog eens 8 uur vliegen.

We waren de lucht nog niet in en Vivian sliep al. Het bezoek aan het speelparadijs heeft zijn uitwerking gelukkig. De tweede vlucht was met JetStar en het was te merken dat we naar Australie gingen, zoveel Australisch Engels hoorden we om ons heen. Bij Jetstar mag je, net als bij bijvoorbeeld EasyJet of Transavia.com al je gerechten kopen en ook de dekentjes. Blijkbaar was ons eten en dekensetje al betaald omdat we via KLM hadden gboekt. Geeft toch wel een gevoel van privilege hebben 🙂 .

Vivian sliep uiteindelijk 3,5 uur. Dat is alweer de helft van de vlucht. De tweede helft duurde des te langer, omdat ze dan toch de aandacht vroeg. En dat terwijl het dan nog maar 2:00 midden in de nacht was (Australische tijd). Maar een Ipad met filmpjes heeft voor vermaak gezorgd, en terwijl Mickey Mouse Vivian vermaakte, konden wij nog even onze ogen sluiten.

Uiteindelijk werd de landing ingezet en om 5:00 waren we in Cairns geland.

WE ZIJN IN AUSTRALIE 🙂